Yer gök, gök yer

…nereden baþlayacaðýmý bilmiyorum.
— …çünkü zamanýn duraklarý hiç olmadý
miladým tanrý ol dedi oldum -
Ben bir ”þey”dim bir “yer”de.
Belki de “gök”te.
— bulutlarýn izi yoktu tüylerimde
gökten kovulmuþluk ihtimalim
azýmsanmamalý yine de –
Üzerimde ne vardý hatýrlamýyorum.
— belki Kaf Daðý’nýn tüm ormanlarý-
Bir “þey”i çok fazla sevmiþ olmalýyým.
— aþk kundaðýydý sanýrým üzerimde
büyüdükçe gövdem
büyüdü onun da kundaktan libasý
hatýrladým,
hep ayný kaldý dar yakasý -

Yemyeþil bir tüneldi ilk hatýrladýðým.
Titreyerek girdim sonunu gördüðüm baþlangýcýna.
Sonra simsiyah…
Sonra kahverengi…
Tünelin rengi düþtü gözlerimden.
Tünelin görünen sonu
Bir ayna yansýmasý…
— benim gözlerimde, o son sanýlan kör nokta -
Ýþte o esnada orda bir “yer”de
— belki de “gök”ten düþmekteydim -
Bir diþliler ülkesinde gördüm kendimi.
Ruhumu aðzýna veriyorum,
Sonrasýnda elleri açýk bekliyor
Ellerinden kendini
Diþlilere kurban veren bir kadýn…
— daðýlmalýyým ya da sýkýþtýrýlmalý -
Kendime yer bulamýyorum
— kum saatinin kumlarý harcanmýþ
kim bilir kaç kere
bir soylunun soysuz isteklerine -
Dünya kapýsýnýn o basit kilidi
Bir mezarcýnýn bilekleriyle açýlýyor ancak.
Üzerime kapatýlmýþ dünya kapýsý,
— hayatla bir karýþ odadayýz-
Ölüm davetiyeleri ulaþmýyor elime.
Kendime bir “yer” bulamýyorum.
“gök” içinse hala þüphelerim var.
— çalýnmýþ olmalý benim olan
mavi parseller –
Bir “þey”i çok sevmiþ olmalýyým.
Evvelini hatýrlamýyorum.
“yer”de düþüp kalmýþým.
— “gök”ten silinmiþ hatýralarým.
biliyorum,
sesim bile çalýnmýþ stratosferden -
Sesi kayalýklara çarpan atlar
Bir süre tepinmiþ üzerimde.
— yollar geçmiþ kaburgamdan toynaklarýyla -
Ve geceleyin örtmüþ beni
Atlarýn simsiyah yeleleri…

Bu tünel bu topraklarýn hediyesiymiþ.
— kadýnlarýn kutsallýðý aðlatýyor
çatal dillerin keskinliðini -
Topraklarým böyle besliyor beni.
Su diye aðzýma dayadýðý göl
Onca zaman gözümün bulutlarý…
— yerde mavi gökte beyaz duruyor göl
rüyalarýmda ekilen tohumlar
sabah baþucumda acýlý meyve
aðrýlarýmý su gibi içiriyor -
Nerde olduðumu bilmiyorum.
Bir “yer”deyim, belki de “gök”te.
— rüzgârý çalýnmýþ saçlarýmýn
bu yüzden belki göðü hissetmiyorum -
En son bir “þey”i çok sevmiþ olmalýyým.
Yakamdan boðuyor beni tünel.
Sýðamýyorum, “yer”im yok aranýzda.
Kendimi sözünüzden azlediyorum.
Vahþileþtim kendime.
Parmaklarýmý ýsýrýyorum,
Yüzünüzün parmaklýlýklarýna çarparak
Dizlerimi yaralýyorum.
Yumrukluyorum içimin duvarlarýný.
Duvarlar...
— aç kapýyý lütfen tanrým!
Çýkmalýyým bu “yer”den -
Belki de “gök”ten…


fatma sancak
Sosyal Medyada Paylaşın: