günlük...

iþte su kaýyor hala...
bulutlar hala beyaz-gri...
yollar hala ayný yere varýyor...
açlýklar hala mide kazýndýrýyor,
deniz hala dalgalý...
hayat akýyor iþte,
çok korktuðum gibi deðilmiþ,
çalýþmaktan yorgun düþüyorum geceleri,
yorgun argýn kalbimde bir sýzýyla dalýp gidiyorum uykuya...
uyku daha merhametli bana,
sarýp sarmalýyor her gece,
gördüðüm rüyalarý bile hatýrlamýyorum...
adýn geçiyo yerli yersiz,
duymamazlýktan geliyorum....
küstürdüðüm dostlarýmý ziyaret ediyorum,
arada garip þeylerde yapýyorum ama
toleranslý olmalýyým kendime,
bir depremden çýkmýþ olmanýn
kolay birþey olmadýðýný bilyorum,
kaldý ki daha yolun çok baþýndayým üstelik...
emeklemeyi keþfetmiþ bebek gibi
her gördüðüm þeye mucizeymiþ gibi davranýyorum...
geçecek... biliyorum...
neler gemiyor ki, deðil mi?

günce’den notlar...

dedi fatmani...

Sosyal Medyada Paylaşın: