Tebessüm ve Güvercinler…

Gözlerine baktýðýmda,
Sýcak iklimlerden meltem esiyordu yüreðime.
Konuþunca,
Güvercinler yuvalanýyordu,
Kalbimde ki aþiyanda.
Geceleri onu düþünürken,
Aptal bir tebessüm konuyordu dudaklarýma,
Sabah uyanýnca ayný sýcaklýðý hissediyordum,
Aðýz tadýmda.

Geçen gün
Kuru bir çýnar yapraðý deðdi gülüþüme,
Gözleri açýlmýþ âmâ gibi
Yeþillendi ve koþup, kayboldu gözden…

Sonra yine bir gün,
Aðlayan bir çocuða,
Senin tebessümünle güldüm.
Gözyaþlarý çiçeklendi gözünde…

Mucize gülüþlüm…
Mucizem,
Sana inanýyorum!

En komiði de dolmuþta,
Pencereden dýþarýya bakarken…
Tüm yolcularýn yüzü asýk,
Yorgunluktan somurturken…
Ben onlara gýcýklýk olsun diye sanki
Ayni aptal tebessümü taþýyorum yüzümde.
Üstelik hiç yorulmuyorum taþýmaktan.

Ýþte böyle anlatacaklarým!
Diyeceðim o ki,
Hayat diðerlerine inat,
Seni bana baðýþladý
Ve ben hayata doyamýyorum,
Sen uzak bir köþesinde olsan da…

Afedersiniz,
Elimde deðil,
Bunu yazarken bile gülümsüyorum.
Kýzmýyorsunuz deðil mi?
Ne yapayým,
Ben onu çook seviyorum.
Sol yanýmda güvercinler…

dedi fatmani...
Sosyal Medyada Paylaşın: