Sýradan bir günün çýkmazýnda boðulur mavi
Geciken telâþ yýðýný içimizdeki özlem
Eksiði fazlasýna denk akar yaþam denen musluk
Sabýr sýrtýnda ömürlük kambur
Umut desen ölümlü tufan...
Ne yapsak dolmaz
Ýçimizdeki ölümcül boþluk
Kýrýlgan boynumuz kadarýz en çok
Bir uðultu yeter sindirmeye serçe yüreklerimizi
Ortasýndan boðulur ömrün taze nefesi...
Geçer gideriz sonra
Öncesiz bir aynanýn kýrýldýðý noktadan
Ýçimiz tuz buz...
Anlayacaðýn;
Hayra yormuyorum artýk hiçbir düþü
Gündüz gözüyle sevemedim ki ben seni...
Þimdi karþýmdasýn
Eþit ve hakça paylasýyoruz ya hüznü
Kim bölüp daðýtacak
Debisi yüksek, akýmý þiddetli bu yaðmuru..?
Özlem TARHAN
Mayýs/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.