BÜYÜDÜM...
Küskün bir çocuktum daha dün
Kýrýlgan ve çokça muhtaç okþanmaya
Hani çaðýrsa ansýzýn bir yerlerden
Terk edip oyuncaklarýmý
Ve bakmadan hiç ardýma
Koþar giderdim yanýna
Sokulup paslý koynuna
Gömüp dertli baþýmý
Her dâim ayrýlýk kokan boynuna
Var gücümle aðlardým…
Ne var ki;
Büyüdüm…
Ayýp artýk ulu orta aðlamak
Ve âþýk olmak yeniden o vefâsýz adama…
En pes yerinde sesimin,
En durgun mevsiminde nefesimin
Yine ayný azgýn denize býrakýp kendimi
Neden sonra yorulup
Yoðrulup acýmasýz dalgalarla
Ayný yalancý limana sýðýnamam ki…
Zîrâ;
Büyüdüm…
Yýllarýn acýsý dolanmýþken saçlarýma
Damla damla güz ektim gözlerimin tarlasýna
Zaman yaktý baþaklarýmý
Ya da ben geciktim düþlerimin hasadýna
Çýktýkça ardýma düþüyor hecelerim;
Ömrüm yokuþ yorgunu…
Kývrýlmaktayým,kývranmaktayým
Ýlle de savrulmaktayým…
Ama;
Büyüdüm…
Yeni hüzünlerin eþiðinde,
Zamânýn oynak beþiðinde
Kim bilir kimler uyutacak gözlerimi…
Ve ben bilmem kaçýncý kez
Alýp koynuma ölümden aðýr öykümü
Dalacaðým aðýr aksak uykuma…
Tik tak...Tik tak...
Bir türlü sabah olmayacak…
Çünkü;
Büyüdüm…
Biteviye acýya yürüdüm…
Özlem Tarhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.