Kuraktýr iklimim benim cocuk! suskundur dilim kendime.. Dalgýnlýðým; ne yana dönsem býçak sýrtý bin yýla denk gecelerimdir.. Bakma öyle deli divane þiirler dizdiðime yoksunluðumun beyânýdýr hecelerim.. Ve þarkýlar; amansýz hezeyânýmdýr..
Üflendikten beri rûhuma aþkýn nefesi sýzýlý bir yaðmurdur koynumda vuslat Gözlerimden göðsüme sýzar tuzlu su kanatýr mâbedimdeki külden yarayý da; güller utanýr, yüz çevirir bülbüller bir ben kalýrým ellerimin dergâhýnda..
Kayar gider yeryüzü ayaðýmýn altýndan sýyrýlýr renklerinden bir gökkuþaðý daha.. Þimdi aðlanmaz; olsa olsa meydan okunur aðzýnda yürek dolusu külhanbeyi nârasý.. Ama ben öðrenemedim henüz yetim kalmýþ sabahlarý öksüz bir direniþle selâmlamayý...
Ondan olsa gerek ne zaman yüreðim aðzýma gelse susturur yangýnýmý mahzun gözlerim Çið düþer sonra vaktinden çok önce ölmeyi öðrenen çocuksu ellerime Bir kadýn emzirir göðsünde yalnýzlýðýmýn asýrlýk çýnarý... Yorgun kollarýmla taþýrým hala geç kalmýþlýðýn sancaðýný..
Anla iþte çocuk; kendi cennetinden kovulan bir mâzîyim.. Coðrafyam belirsiz, eser yok tarihimden kime baksam ben deðilim!
Kadri kýymeti çoktan kayýp sahibinden hor kullanýlmýþ sýrça bir köþk yüreðim..
Özlem TARHAN 18/Haziran/2014
Beni onurlandýran deðerli seçki kuruluna teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.