‘’Geldiðinde;
Bir mevsim can bulmuþtu içinde
Ve o kadýn;
Ölüyor þimdi kendi ikliminde…’’
Yazgý bu;
Tanrý yazar,insan yaþar
Da…
Þu gözümden akanlar olmasa!
Hayat sýnar;gönlüm kýnar ha medet
Zulümdür bu gidiþler
Ölümdür her bitiþte yitiþler…
Firkat…
Ne vakit yüzün karýþsa özüme
Ay çarpar tenime buz gibi…
Balçýktýr onulmaz sevdan
Bulaþýr küskün ellerime
Kuþatýr bedenimi ardýndan
Yaðmalanmýþ kentlerin çaresizliði
Oysa ki bilirsin
Gurbetimdir gözlerimden ýrayan gülüþün…
Dokunmasýn kimse!
Seni sevebilme ilmindeyim an be an
Tekmil acýlar yüklenmiþken sýrtýma
Yokluðun merhametsiz bir çocuk;
Elinde karasapaný
Hýrsla vurur anýlarýma
Ey hýncýna kurban olduðum!
Kâfî gelmez mi artýk
Yanarken avuçlarýmda gün
Sýzlarken omzumdaki melekler
Düþlerimin tereðinde sýzmalarým..?
Hadi
Ver tenini
Ayazda kalan dudaklarýma
Yýrtýlmýþken yüzümün göç haritasý
Bilirim; ne güçtür dönmek çýkýlan yoldan…
Nefsime yenilirken aldýðým her nefes
Bakamam aynalara
Kaybolur giderim yoksa…
Velhâsýl;
Beni bende aramayýn
Aþka kadem bastým…
Sol göðsüme tüneyen yalnýzlýk
Vaktidir;
Uç artýk…
Özlem Tarhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.