Özlem Tarhan

Balat


Balat



’Kır kadehin arsız belini ;saçılsın yere kan kırmızı şehveti…’’




uzandım
ve usandım demlemekten geceyi
dünlerim kıvrılırken döşümde
ana oldum içimde
en içlisinden
yağmur!
bu ne bitmez yarıştır ki
aşık atarsın benimle
bilmez misin;
yetişilmez asla
yarım bir kadının bekleyen gözlerine…



anladım
ve ağladım kaderimin kuytusunda
bir nehre döküldüm
deniz oldum acıların koynunda
gemilerim var şimdi
göğsüme demirleyen
savurmuş halatını meçhul bir ufka
sahi,
dümenim nerde benim?
hangi ıssız limanda
nereye sineceğim….



bilendim
ve merhamet dilendim Tanrı’nın kapısında
bana beni versindi
yeterdi, artardı
gerisi boşunaydı…
soluksuz kalmalıydım yaşamaktan kendimi
ve yorulmalıydım elbette
sevilmekten
öpülmekten kırılmalıydı direncim
yığılıp kalmalıydım kucağına sevgilimin…



üzüldüm
ve çokça süzüldüm hüznümün imbiğinden
bekledim
gelmedi bahar..
ayazları kuşandım her yeni gün
beyazlara boyandım…
yatağımın ucunda duran
ve beklemekten yılgın

ve istemekten yorgun

ve sızılardan solgun

bu küçük ana/ç kadın
güldü…
bir nefes aldı derinden
kendi kıyametine yürüdü….



‘’Kır kaderin arsız elini;dökülsün katran karası serveti…Ve derin bir uykuya dalsın kadınların inci gözleri…’’


Savaşçı
(ö.t)










Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.