»» Koca Yürekli Dağ ««

Bir dað var minik baðýn ardýnda göðü delmiþ,
Bir gün parlak bir yýldýz kayarak ona gelmiþ.
Gökten düþen yýldýzlar yüreðine inermiþ,
Bu yýldýzýn olduðu yere koku sinermiþ.

Dað alýnca kokuyu, duymuþ derin korkuyu,
Ýlk defa hissetmiþ o böyle tuhaf bir duyu.
Ýçinde kýyametler ve aðýr bir çarpýntý,
Kaçardý o kokudan açýk olsaydý bahtý.

Aramýþ her yerini, bulmuþ parlak yýldýzý,
Görünce yüreðinde baþlamýþ büyük sýzý.
Sormaya korkmuþ, yine de duramamýþ ama,
"Söylesene güzellik nasýl düþtün tahtýma."

Anlatmýþ parlak yýldýz her þeyi hararetle,
Dinledikçe dað onu bakakalmýþ hayretle.
"Bu duyguya bir isim vermek gerekli artýk,"
"Sen aþk ol parlak yýldýz ben de divane aþýk."

Yýldýz korkmuþ daðdan dað bir anda parlayýnca,
Dað kararmýþ o anda yýldýzý anlayýnca.
Atlamýþ daðýn koca kalbinden minik baða,
El sallamýþ gülerek koca yürekli daða.

Tutuþmuþ dað yýldýzýn ardýndan, alev almýþ,
Parçalanmýþ, sonra da geriye bir taþ kalmýþ.
Þimdi aþýk yok olmuþ ne solu var ne saðý,
Ne savaþ ne mevsimler aþk yýkmýþ koca daðý.

SCKaradeniz [Mr. Lonely]
Sosyal Medyada Paylaşın: