“Olmasaydýn þüphesiz olmazdýk
Ya Resulallah!”
Habibim diyerek yarattý Rabbim seni
Akabinde senin nurundan kainatýn kendisini
Sen varlýðýmýzýn hakiki sebebi
Mübarek annen, annemiz
Kainatýn efendisini önce içinde
Sonra bir ömür yüreðinde taþýyan Amine annemiz idi…
Abdullah babamýz nereden bilecekti böyle mübarek bir evlat ile
Müjdeleneceðini?
O dünyanýn en þanslý babasý olduðunu nereden bilecekti?
Ve ehl-i beyt, ne mutlu onlara ki
Onlarýn gözleri o bir çift siyah mübarek gözle kesiþebilecekti
Ne derindi ses tonu kim bilir
Bir çift kelamýný dinlemek, biliriz bir ömre deðerdi…
O, güzel sözlü Ahmed idi…
Melekler secdede
O büyük peygamber dünyaya teþrif edecekler diye
Ýmreniyorlar o güzel nur kaplý surete,
O, son peygamber
Muhammed-ül Emin’e…
Sen doðacaksýn diye
Tüm mahlukat bir bayram sevincinde
Gözleri umutlu bakýyor yaralý ceylanlarýn
Canlarýný vermeden önce sen doðarsýn diye…
Gölgen düþecek diye toprak
Þimdiden dökmüþ çiçeklerini, adýnýn üzerine…
Sen isimleriyle müsemma
Örnek insan Muhammed Mustafa (s.a.v)…
Sen Hira’da; Cebrail (a.s) karþýnda,
“ Ýkra ya Resullah(s.a.v)” dedi…
Ýlk vahiy, peygamberlik müjdesi…
Sen Mekke’de müþriklere dini tebliðde
Býkmadan, usanmadan Allah(c.c) sözünü iletmede
Sen Hicret’de yanýnda en sevdiðin dostun Ebubekir
Örümcek ördü aðýný düþmanýn gözleri önüne
Gören göz deðil, göze gör diyen Allah idi
En nihayetinde…
Sen Bedir’de, Umud’da, Hendek de
Müminler gözlerinin içine bakýyor
Emret diyor
“Baþlarýmýz feda O mübarek baþýna”
Ve dilinden dökülüyor
“Allah-u Ekber!”
Ýslam güneþ gibi doðuyor arþýn arþýn
Ýnsanlýðýn üzerine,
Sen peygamberlerin efendisi
Senin bir adýn da Hz. Metin idi…
Sen cefakar insan,
Bir elbise ile tamamlarken
Mübarek vazifeni,
Bir þiltede kaparken gözlerini uykuya,
Ki az uyurdun gerçi,
Bu kadar mý mütevazi yaþardý Allah’ýn en sevgilisi
Bu kadar mý gözetirdi fakiri, masumu, yetimi
Kötülüðe dahi tebessüm edebilen o mübarek çehre
Zulümler gördüðü günlerde bile,
Elleri açýk semaya,
Secdede þiþen ayaklarý bir an bile titremezdi
Saatler geçer, o Arþ-ý Ala’dan seslenirdi yüreklere,
Allah Azze ve Celle…
Sen veda hutbe hutbesinde
Sevgiliye kavuþma zamaný yaklaþtý
Vuslat kokuyor mübarek ellerin
Sen inananlara en güzel sesinle seslendin
“Kadýnlar size Allah’ýn emanetidir.” !
Toprak suya doydu sesinin ulaþabildiði yerlerde
Gözlerden taþtý gitme telaþýn,
Müminler asýrlar boyu çaðladý o Allah kelamýný
Getiren sesinle…
Ýslam’a yaslanacaktý bundan sonra yürekler
Sen ebedi hayata intikal ederken
Biliriz, biliriz ki sen bizlere hala duacýsýn
Gittiðin yerden!
Gül kokun sýzlatýyor burnumuzun direðini
Mutlu ediyor ruhlarýmýzý
Rüyalarýmýza teþrif etmenin ihtimali
Sen Peygamberlerin Peygamberi
Sen cennetin kapýsýnda ümmetini bekleyen
Diðer nebilerin bile senden rahmet dilediði
Ya Halil, Ey güzel Nebi!
Selamlar olsun sana görmediðin kardeþlerinden
Rabbim bizleri de eylesin inþallah
Ümmetim dediklerinden!
Selamlarýmýzýn hepsi sana
Doðum günün kutlu olsun
Ya Resulallah!