Ben sabrýn bardaðýndan taþan son damlayým resmen,
Çatlýyor tüm yerkürenin kaldýrým taþlarý
Küçümsenen tek bir damlada koskoca yelkenliler
Kasýrgalara yenik düþerken…
Bir Ada vapurundayým;
Öyle tatlý esiyor ki rüzgar,
Annem gibi okþuyor yüzümü...
Kafamý yaslamak istiyorum bulutlarýn omzuna
Sessizce eþlik etmek birkaç damla gözyaþýyla;
Topraðýn baðrýnda aç bekleyen tek bir fidanýn
Damarlarýnda hayat bulmak umuduyla…
Kýrmýzý þalýmýn ucu dalgalara
Kocaman bir "merhaba" deme çabasýnda;
Aþkýn rengini taþýyorum ya üzerimde
Mavisine kapýlmaktan korkuyorum
Vapurun akýp gittiði denize…
Martýlarýn taze simit kokusuna zaafýný bilmeyen yoktur
Nasýl da kanat çýrpýyorlar susamý yanýk bir gevrek kokusuna
Son lokmasýný havada kaparken
Sessizce gülümsedi bana;
Ýstek bir parçaydý sanki “Ýstanbul”
Tüm sevda maðdurlarýna!
Neler biliyordu da ketumdu ah þu kuþlar,
Ne aþklarýn bileti kesiliyordu gelinlik provasý yolunda
Ne Ayþe’ler mendil satýyordu ve Ali’ler kýrmýzý ýþýk kurbaný
Cam silme telaþýnda; bir lokma yavan ekmek uðrunda…
Ne otobüsler týklým týklým içi bir yýðýn
Hüzünlü, þen, ayaklý kitap takýmýyla…
Hepsi birer hayat hikayesi, camdan yansýyan sima dokusunda…
Perþembeler Cumalarý ne güzel beklerdi
Þerefeler meydanýnda ve müezzin ne güzel seslenirdi cemaate
Beþ vakit, yedi tepe; Ýstanbul’da…
Gökleri deliyordu binalar, martýlar þikâyetçiydi
Sanki bu durumdan…
Bebekler cami avlusuna býrakýlmak için doðmazlardý ki
Kurþun deðil çiçek atýlýrdý kadýnlarýn üzerine,
Misafir bereketti, huzurdu
Komþu komþunun kahvesinde kýrk yýllýk huzur bulurdu…
Ah bir gün yirmi dört saat
Ama saatler çok b/ölmeliydi
Galata köprüsünde bir balýkçýnýn oltasýna takýlan
Palamuta sorsan söyler;
Doymak adýna daha çok balýklar ölmeliydi...
Hele martýlar güneþi karþýlarken
Ne çok dua ederler kocaman yürekleri kanatlarýný sarsarken;
Sessiz Ýstanbul’u d/inlerlerdi
Ýstanbul da ne çok söylenirdi birazý denizden
Birazý köprü dibinden, kimi yosun tutmuþ denizinden…
Ada’ya varana kadar derdim var sanýrdým,
Oysa martýlarýn kanatlarýnýn neden bu kadar aðýr olduðunu þimdi anladým;
Onlar gözlerinde þahit, dillerinde delil, gagasý tutarken aþýný
Dertle büyütmüþ beyaza çalan baþýný;
Alaysý bir gülümseme var ifadesinde
Piþkinlikle karýþýk;
"Aþk" ruha deðebilecek en dertli keman notasý
Çal çalabildiðin kadar;
Ben ne aðýtlarda uçuyorum semaya, aðýrlýðýný kucaklarken
Ýstanbul’un Kýz Kulesi Mevkii; Ortaköy sahili ve daha nice yerlerinden…
Hissediyordum bu serzeniþi derinden…
Son sözüydü martýnýn mýh gibi çakýlý son bakýþýna;
“Biz bir yudum simide havalanýrken,
Siz bir gýdým umuda depar atarsýnýz…
Ortak noktamýz þudur ki;
Ruh kanattýr ve tek amaç
Kanat/mamaktýr…