Gece
Çok bilinmeyenli bir denklem,
Cevapsýz bir bilmece;
Uykularýn kol gezdiði bir haydutluk vakti
Gözler kapansýn emrini veren bir mareþal misali…
Lakin, güneþin üstüne örterken kara tenli battaniyesini
Düþünmez hiç yalnýzlýkla ýsýtýr mý sokak lambalarý
Demirlerinde ellerimizi?
Ya da köprü altlarý yumuþak mýdýr sýrtlarýný koyduklarýnda
Çocuklar?
Duymaz gece,
Bildiðini okur
Masal gelir bize…
Aydýnlýða varýþýn karanlýk yolu,
Sokaklar boyu insan/sýzlýk,
Kulak týrmalayýcý sessizlik,
Kimi evlerde kýrýlýrken duygular
Duvarlarýnda parçalanýrken saatler boyu dakikalar,
Sobada yanan odun parçasýnýn çýtýrtýsýnda
Yalnýzlýðýný unutur evladýný cam kenarýnda bekleyen analar…
Yünden yorganlarýn altýna sinmiþ kimisi
Adý duyulmamýþ bir radyo frekansýnda
En romantiðinden bir þarkýda gülümserken
Bulmak kendini,
Sonra acýmak sarýlarak
Umutlarýn salýncaðýna
Sallanmaya alýþtýk ne de olsa
Gecenin koynunda…
Ah gece oldu yine
Gece;
En çok o zaman kanarmýþ onanmaz yaralar,
Marazlar sararmýþ durduk yere yorgun bedenleri
O zaman inermiþ perde perde sýrlar,
Mazinin eteklerindeki irili ufaklý anýlar
Týrmalarmýþ uyku gelene dek haneleri
Dört bir koldan…
Naralarýyla sarsýlýrmýþ çakýrkeyiflerin
Buruk hayat hikâyelerle döþeli kaldýrým taþlarý…
Kepenklere çarpa çarpa dururmuþ
Uyku sersemi mahallenin kedisi;
Depar atarken komþunun oðlu baba evine
Çok takýlýp düþtü, hayal kýrýklýðýnýn kaygan zemininde
Yine de bir annenin kapý kilidini bu denli özlemle açmasýndan mýdýr
-bilinmez,
Çözülüyor buzlarý geceye hakim atmosferin,
Kýrýlýyor bir ana sýcaðýnda titrek inadý
Yavrusunu baðrýna basarken henüz bilmediði cinayetin
Korkusu ürkütüyor delikanlýyý,
Lakin gece kasvetli, üzmemeli ayaklarý altýnda
Cenneti tutan anneyi…
Gece sustu,
Yine ketumluðu tuttu…
Yutkundu yýldýzlar,
Sarsýldý yerlerinde
Arþa yükselen dualara tutundular…
Ýstanbul konuþsa hele
Ne çok anlatýr gecelerden öte,
Kimler boðuluyor soðuk sularýnda
Kimler köprü baþýnda tutunuyor
Bir kez daha þans vererek yaþamaya;
Kaç kadýnýn akmýþ makyajý
Daðýlmýþ saçlarý;
Suya dayanýklýydý halbuki bu maskara
Gözyaþý yazmamýþlardý aslýnda
Kýrýlmýþ koþarken topuðu ile kanadý,
Kan mý dudaklarýný kýrmýzýya boyayan ya da gündüzden kalan
Ruju mu; gece bilir
Ona sormalý…
Ve anneannesinin öðrettiði duada
Geceyi uðurlamaya hazýrlanan saçlarý belinde
Kainat saklanmýþ dersin gülüþüne
Bembeyaz kendi gibi geceliði
Küçük bir kýz çocuðu, ceplerine sýkýþtýrýlmýþ
Önceki geceler gibi
Ayracýný koyuyor hayatýn arasýna,
Geceye el sallýyor gökyüzünü gözlerinin önüne alýp
Ýstanbul’u selamlýyor;
Sarýlýyor yarýnýn umuduna
Ýnce dudaklarýndan kocaman bir hayat dersi
“Sabah ola hayýr ola…