Züleyha Yusuf ’ta aþký arar iken
Aþk da Mevla’yý bulmamýþ mýydý?
Tesadüfen ve akabinde
Mütemadiyen…
Aþk neydi ki?
Allah’a Þirk Koþmamaktý,
Ayrý düþmekti Þeytanla Kabre dek,
Anneye yazýlan Þiirde Kokardý
A.Þ.K; buram buram
Sineye dolardý!
Bir sokak kedisi gebeyken
En az beþ eniðe
Sen tek bir aþký mý
Sýðdýramadýn içine?
Aslýnda ne Mecnun aþýktý Leyla’ya
Ne de yanýktý Aslý Kerem’e
Hepsinin derdi ummanda tek bir damla
Olabilmekte!
Þilte þilte serilebilmekte
Salihlerin ayaklarýnýn altýna,
Maksat vesile olmak yürüyene
Allah yolunda!
Belki kamburdu ruhlar
Yükünün aðýrlýðýndan,
Ama er meydaný bu iþte
Cengaver yiðitler bekler.
Mehtaplar olur,
Ne fýrtýnalar deler, geçer
Ne yakamozlar ebruli,
Ne de tek bir yaprak
Rabbin’den izinsiz dalýný terk eder!
Mercan tonunda þimdi
Sana açýlan eller doydukça
Aþk’a!
Minik bir serçe seni zikrediyor
Tiz sesiyle incecik bir dalda!
Züleyha sessiz,
Züleyha lal olmuþ adeta
Tüm kainata!
Aþk’ý bulduðundan beri Yusuf’ta
Yusuf’u kaybetti,
Aþk yolunda!