Sustu

Bugün dalgýn dalgýn oturuyordum.
Geçmiþe gitmiþ,
Orada kalmýþtým adeta.
Yanýma birisi sokulmuþ.
Ama ben habersizdim.
Susuyordum,
Suskunluðumu dinliyordu.
Kýsýk bir sesle seslendi.
’’ Onu mu düþünüyorsun?’’ dedi.
Baþýmý hafifçe çevirdim.
Ve þöyle dedim:
’’Onsuzluðu yaþýyorum.’’

Sustu...!
Azarlanmýþ bir çocuk sessizliðince...
Yýllarýný kaybetmiþ bir mahkum türküsü gibi
Karanlýða hapsolunmuþ gece gibi..
Nasýl suskunluk ile geldiyse,
Giderken de suskunlukla gitti.
Suskunlukla gitti..
Suskunlukla bitti.

Ýbrahim Halil ÖZLÜ


Sosyal Medyada Paylaşın: