Lütfen biraz seni hatırlat bana

yine gece...
yine çok soðuk..
yalnýzlýðýmýn bir çocuk gibi sarýlýþýný izliyorum nemli duvarlara..
bir bebeðin elleriyle tutunuyor gözlerim
soluk renkli hatýralara...
"keþke" diyorum "keþke" ve bitmiyor keþkelerim..
hiç mutlu bir hikayem olmadý benim
mutlu bir çift satýrý olan ne de þiirim...
hiç bitmedi nedenlerim
kafamda binlerce delik açan soru iþaretlerim..
kulaðýmda çýðlýk çýðlýða bir tabut sessizliði
"sen ve ben" hiç olmadý deðil mi?
öyleyse ne hicraný ne de vuslatý yaþadýk biz
yanyana ne bir fotoðraf ne de bir iz
kapýmda ölüm soluyor rüzgarlar nedensiz
söyle bana hiç "biz" olmadýk deðil mi?
lütfen biraz seni hatýrlat bana
bir küçük hatýramýz bile yok deðil mi?
býrakacaðýmýz zamana...
yüreðimde bunca zamandýr yanan sen deðil miydin?
ve sonsuza kadar büyüyen bu yangýn neyin nesi?
ve bu bitmeyen gözyaþý...
lütfen..lütfen biraz seni hatýrlat bana
kokun bir sokak öteden geliyor sanki
böyle ölmek istemiyorum
böyle yok olup gitmek...
lütfen..
lütfen..
lütfen biraz seni hatýrlat bana...

Hakan Zengin
Sosyal Medyada Paylaşın: