gittiðinde anladým...
her þeyi...
bir bir canlandý bütün kareler...
...
SEN GERÇEKTEN ÇOK SEVDÝN...
...
gerçek bir aþktý yaþadýðýn...
baþka hiç bir þey olamazdý..
o derin iç çekiþlerin geliyor gözlerimin önüne...
kýsýk gözlerinle bakardýn gözlerime...
hep hafifçe bir yana eðerdin baþýný...
yanardý gözlerin...
benimse yüreðim...
tutulurdu dilim..
konuþamazdým..
utangaç ve ürkek bir ceylan gözüyle bakardým sana...
ve sonra..
yüzün bir güneþ gibi aydýnlatýrdý.. acýyla kararmýþ yüreðimi..
S E N H A R Ý K A Y D I N..
þimdi deðil o gün de anlýyordum....
ben HAYRANDIM SANA...
farklý bir tonu vardý sesinin...
en güçlü ilaçtý... anýnda nüfuz ederdi bütün benliðime..
canlanýrdým..
bilirsin..
nice soðuk rüzgarlara karþý yürüdüm seninle...
korkmadan..
tutunca ellerini... unuturdum üþümeyi...
S E N M Ü T H Ý Þ T Ý N...
konuþurken seninle
zaman nasýl da geçerdi...
bir çeþmeden akan su misali...
ne çok þey konuþurduk... hatýrlar mýsýn?
S E N B A M B A Þ K A Y D I N...
þimdi Aðustos ortasýnda
üþüyorum soðuk rüzgarlarýnda sokaklarýn...
öyle dar geliyor ki odalar...
hep yürüyorum... yalnýz kaldýrýmlar boyunca...
gözlerim uzaklara bakýyor.. hep seni arýyorum..
istemiyorum ama....
içimde gitgide silikleþiyor anýlar...
ne yapsam siliniyor yavaþça...
sanýrým ben de kayboluyorum yavaþ yavaþ...
ama S E N Ý H A L A Ç O K S E V Ý Y O R U M...
ve artýk aðlayamýyorum..
paslandý gözkapaklarým....
çok yanýyor ama acýmýyorlar....
bütün uzuvlarýmý kaybetmiþ gibiyim...
hiç bir þey hissetmiyorum...
yalnýzca yüreðim yanýyor ve gözlerim...
ve biliyor musun? çok beðenirdin ya hani konuþmalarýmý?
doyamazdýn dinlemeye.....
çok üzülüyorum ama artýk konuþamýyorum...
en çok sana HOÞÇA KAL diyemediðime yanýyorum..
kabullendiðimden deðil...
sen HOÞÇAKAL dediðinde yettiðini sanmýþtým..
YANILMIÞIM...
çok özür dilerim ama hoþ deðilim þimdi
H Ý Ç H O Þ Ç A K A L A M A D I M...
ve kalamayacaðým...
Hakan Zengin