neden? diye sorma gittiðinde...
sorma...
sanki bir ilmek var baðazýna geçirilmesi gereken...
susup beklemelisin...
yaþamalýsýn bunu..
son anýna kadar...
bilmelisin ki içindeki aþksa
sorgulamadan yaþamalýsýn herþeyi...
ve bittiðinde hesabýný soramazsýn hiç bir þeyin...
týpký biten mevsimler gibi...
ne kadar acýsa da
nice denizleri döksen de gözlerinden
yaþamalýsýn
gerçek
aþkýn
bedelini...
önce tüm yaþananlar gelir aklýna...
o mutlu anlar
ve tüm kavgalar..
sitemler..
iç çekiþler..
içinde ..
boðazýnda düðümlenip kalanlar..
kýrgýnlýklarýn..
ve bütün hayallerin...
"ne kadar güzelmiþ" dersin.. hem de hepsine..
sonra geri gelmeyeceðini
geri dönmeyeceðini bile bile
bir zaman vermek istersin
bir zaman ayýrýrsýn
beklemeyi yeðlersin..
"beklicem" dersin....
en acý yaný budur....
o an yüreðinsindir bütünüyle
aklýn þuursuzdur...
düþünemezsin hiç bir þeyi...
sadece acýlar yýðýnýdýr her yanýn...
ve ölmek istersin..
boðazýndaki ilmeðin bir an önce çekilmesini.....
ve
SADECE SEVDÝÐÝNÝ
AMA ASLA HÝÇ SEVÝLMEMÝÞ OLDUÐUNU HÝSSETTÝÐÝNDE..
dayanmaz buna yüreðin
sorular...
binlerce sorular birikir boðazýna...
ASLA CEVABINI ALAMAYACAÐIN SORULAR...
öylece kalýrsýn
bilirsin ki ne kadar çekilse de boðazýndaki ilmeðin
asla ölemezsin
cevabýný bulmak istersin...
unutursun daima
gerçek aþkýn bedelidir bu
soramazsýn hesabýný
alamazsýn cevabýný
bu yüzden kabullenirsin ister istemez
silinir gider bütün cümleler dudaklarýnýn arasýndan....
ve koca bir sessizlik
ve hiç unutamamak kalýr geriye..
ve hatýrlamak bütün þarkýlarda...
bütün þiirlerin her mýsrasýnda
ve bütün anlarda..
ve hep acýmasý kalýr içinin
ve hiç susmamasý yalnýzlýðýn
ve hiç aydýnlanmamasý karanlýðýn
ve hiç kapanmamasý yaralarýnýn
ve hiç gülmemesi yüzünün
ve en sessziz çýðlýklarý bütün aðlayýþlarýn...
ve bütün aðýrlýðý
sonsuz ve gerçek aþkýn....
Hakan Zengin