yoruldum artýk ve bin kez usandým ve artýk sevmiyorum yaðmur damlalarýnýn ezik bakýþlarýný hele denizlerin üstünde fener alayýna çýkan güneþi zehirli çakmaklarýyla geceye kusan uður böceklerini ve her gece karþýma çýkan ölü yollarý yalnýzlýk ülkemin ölü aþklar mezarlýðýnda...
sevmiyorum...
çünkü sevince kaybettim ýþýklarýný nehirlerin içimdeki karanlýðýnda çaðlayan o maðrur uðultusunda yitirdim renklerini umutlarýn ve gözlerimdeki yangýn çukurlarýnda kaybettim hayalleri ve bir güvercine atýlan bir parça ekmek kýrýntýsýnda uzak bir yýldýz gibi kayýp gittiðim elleri...
usandým...
her gece içine gömüldüðüm sýcacýk bir mýsranýn ürperten sarhoþluðunda canlanýp kaybolan perilerden umut beslemekten öksüz bir çocuðu büyütür gibi avutur gibi babasýný kaybetmiþ minik bir çocuðu... kim yapabilir ki? renksiz ahenksiz sessiz ve kimsesiz...
geliþi güzel uzayan kaldýrýmlar gibiyim yýllardýr cilalý taþlara aç üzerine yýðýlan sarhoþ birinin yahut öylesine kývrýlan sefil bir kedinin bir tutam sýcaklýðýna muhtaç.... ve gidiyorum bu þehirden týrnaklarýmý sürterek yürüyorum harabe duvarlarýna yýrtarcasýna ve kanatýrcasýna ruhumu...
usandým...
eski bir masal kitabýna sakladýðým kadýndan ve günbatýmýna bandýrýlmýþ saçlarýnýn rüzgarýndan ve isminin ilk harfinin açtýðý amansýz yangýndan... suçlusu olmayan bir günah bu...
býktým artýk
üstüme hoyratça serilen kelimelerin aðýrlýðýndan ve nice dualarýmla bozulmayan lanetinden ve senden Ey Þiir! hiç bir zaman yazýlmayacak olmandan yüreðimin tam orta yerinde patlattýðýn bulutlardan kýrýlmýþ dudaðýmla sesleniyorum sana eski bir namlunun ucundan;
hoþçakal
hakan zengin Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan ZENGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.