seni kaybetmek..

Bana ait olmayan bir þehirdi yüreðin
Aslýnda o þehirde zaten yoktum
ve hiç olmamalýydým..
Bir Ekim sabahý kirpiklerinden düþtüðümde anlamalýydým
Kýrmadan dökmeden gidebilmeyi…

Hem zaten buz tutmuþtu yüreðim
Sahi en son ne zaman deðmiþti bakýþlarýn?
Ne kadar acý ki.. uzak bile deðildi ellerin..

Aslýnda asla vazgeçmiyorum seni sevmekten..
Ölmeyi bu kadar çok istiyorum bu yüzden ..
Dizlerine kývrýlýp uzun bir uykuya dalar gibi
Yok olup gitmeyi, hiç var olmamayý…
O kadar istiyorum ki….

Keþke bu aþkýn tek kanýtý ben olmasaydým
O kadar yapayalnýz, o kadar hükümsüz ki
Eski günleri, hatýrasý bile yok,
Gökyüzünde ne güneþ ne de yýldýzlar þahit
Koca bir yalana kim þahitlik edebilir ki?

Sen aslýnda benim varlýðýmdýn
Susuz bir yazýn kuruttuðu,
solan bir bahçe gibi solup gittim sevgisizliðinde..

Artýk korkmuyorum sonsuz acýlardan
Piþman deðilim, yine yeniden seni severim
Bu yürek senden baþka kimi sevebilir ki?

Artýk gitmeliyim,
Yükleyip bütün kederlerimi bulutlara
Sessizce, kimsesizce ..
ve bir o kadar kýrgýn ve bir o kadar üzgün
Vazgeçemediðim ne varsa
Vedalaþmalýyým usulca…

Çünkü tek çaredir
sonsuza kadar gitmek korkusuzca…
Çünkü bu hayatta
Tek korkumdu seni kaybetmek……

[hakan zengin]
Sosyal Medyada Paylaşın: