Dokun(ma) Yüreğime

söylemiþtim sana..
yüreðime dokun(ma)!
incinebilir, kýrýlabilir
ve hatta dokunanýn elinde kalabilir...

öyle ki.. gün geldi
en uçsuz uçurumlardan düþtü
adýna aþk denen bir hayalin
en aðýr yýkýntýlarýnýn altýnda üþüdü
yapayalnýz...
ve gün geldi yaralý bir serçenin yüreðinde attý
bu kentin sokaklarýnda ýpýssýz..
ve bazen bir sonbahar yapraðýnýn gözlerine sýðýndý
bir anne þefkati gibi aðrýsýz, sýzýsýz..

demiþtim sana..
dokun(ma) yüreðime...
kocaman bir yangýn her yeri
oysa içinden boþalýr bütün yaðmur taneleri
alev alev
göz kapaklarýmda kurutur bütün denizleri.

demiþtim ya sana.. dokun(ma) yüreðime
aðýr hasarlýdýr
adýna ayrýlýk denen bir depremin ardýndan
kaldýrmaz kaldýramaz asla
en küçük bir vazgeçiþin aðýrlýðýný
yarým cümleler kurma sakýn
taþýmaz taþýyamaz kelimelerin bile ayrýlýðýný.

dokun(ma) yüreðime
adýna aný denen acýlar yýðýnýdýr
üþümüþ küçük bir sokak kedisi gibi
ellerine yapýþýr
gözlerine bulaþýr
yüreðine karýþýr..
en sonunda.. en sonunda
bir masaldan düþen sarmaþýklar gibi
aklýna dolanýr..
gidemezsin
býrakamazsýn
kalýrsýn
sonsuza dek...

Hakan Zengin
Sosyal Medyada Paylaşın: