Ayýp deðil insan olmak..
Tutup ellerinden bir çiçeðin
göðe uzanmak rengarenk
Aðzýnda taze çilek kokusu
bir merhaba yeþertmek topraðýn göbeðinde
Alnýnda ýþýl ýþýl ilkbahar
gözlerinde buðusu cemrelerin
öpüvermek bir gülü aðzýnýn orta yerinden
Suç deðil..
Entarinde yaz güneþi
kelebek valsi eteklerinde
Hülyalara dalmak bir akþamüstü
ayýp deðil..
Koþaradým iliþmek sonra
bir cumartesi sabahý
gördüðün her annenin göðsüne
-evlâdýndan evlâ olmaz elbet ama-
Suç deðil..
Kozasýna tutunmuþ birer kelebektir
sýrtýndan vurulan her çocuk
Eðilip öpmek tanrý eli deðmemiþ alýnlarýndan
-oysa hangi kader kirletebilirdi ki onlarý-
terk edilmiþ bir sabahý kucaklar gibi
bastýrýp iliklerimize dek nasýrsýz avuçlarýný
gömmek yüreðimize
Suç deðil...
Göðsümüzde niþan gibi saklayýp
boynumuza vurulan zinciri
günü geldiðinde;
o güne erdiðinde gözümüz
ulu çýnarlar gibi uzatmak baþýmýzý
hak olduðu üzere
Deniz’ lerin derinliðince...
Ayýp deðil insan olmak...
Kederin en koyusunda
kaderin kesif kuytusunda
fazla deðil birazcýk
ucundan da olsa isyan etmek cümle günâha
Yokuþlarý týrmanmak
ve týrpanlamak haksýzlýklarý
boynumuzda vebaldir dostlar!
Özlem TARHAN
Mart/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.