Bir vakitler;
düþ kýrýntýlarý yiyorduk gecenin sofrasýnda
geniþ zamanlar umarak hüznümüze denk...
Yaralar büyütüyorduk emerek kanýmýzý
kendi elimizde ölüyor ve gömülüyorduk
içimizdeki taþsýz
ve fatihasýz kuyulara..
Zaman geçti
Geçti zaman...
Hâlâ ayný sancýdýr kurtlarýn uluduðu
devþirilmiþ sokaklarda kol gezen...
Hâlâ ayný hissiz uðultu
ciðerimizde gezinen
nefes sandýðýmýz...
Özlem TARHAN
gündönümü/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf