Sabahı Beklerim

Ne zor bilemezsin sesinle güne veda etmek
Ve tekrar duymak için
Sabahý beklemek
Birden sesinin rengi deðiþir
seni seviyorum derken
Gitme vaktinin geldiðini hissederim
Bazen þýmarýrým çocuklar gibi
Biraz daha kal konuþalým diye
Bazen kabullenirim gidiþini
Zorunlu gidiþlerinin sonu yok
Önce ben kapatýrým telefonu
Kulaðýmda en son cümle kalýr
Seni seviyorum ,seni seviyorum
Yankýlanýr durur kulaklarýmda
Sabaha kadar...

Evden içeri giripte kapý kapandýðýnda
Bilirim ki dýþarda kalýrým
çünkü baþka yüz karþýlar seni
Düþündükce yüreðim üþür
Bedenim buz tutar
Izdýrap dolu saatler baþlar
Seni bana getirecek sabahý beklerken
Akreple yelkovan inat yaparcasýna
aðýr aðýr ilerler ...

Gece yalnýzlýðýmý yüzüme vurur
Ýçimde isyan baþlar
Ýsyaný durdurmak için
Darbe yaparým
Sonunu düþünmeden
Aþkýmýza karþý çýkanlarý
Zindanlara atar Ýdam ederim
Ta ki ikimiz kalana kadar
Sonra bencillik yaptýðýmý düþünür
Vazgeçerim.
Payýma düþen yalnýzlýkla
Yüreðinin derinliklerinde
Sessizce seni bana getirecek
sabahý beklerim...
Meltem Yýldýz
22 :01.2015



Sosyal Medyada Paylaşın: