Dikenlerin yaraladýðý avuçlar içinde tutuyordu gülleri. Kimisi kýrmýzý, kimisi beyaz kimisi sarý... Üç beþ parmaðý eski bir bez parçasý ile sarýlmýþtý. Aðýrdan aðýra attýðý adýmlarla yanýma yaklaþtý. ’’ Abi bir tane gül almaz mýsýn sevgiline?’’ dedi Gözlerimi taþ yýðýnlarýnýn ötesine dikerek ’’Sevgilim yok ki güzel kýz.’’ demek geldi. Bir sevdiðim vardý. Ama o þimdi yok. Bir daha seslendi küçük kýz. ’’ Abi bir tane gül almaz mýsýn sevgiline?’’ ’’ Teþekkür ederim güzel kýz.’’ diye bildim. Birkaç adým attý ve geri döndü. ’’ Gözleri öteleri seyre dalýyorsa bir adamýn, Bil ki gönlünde saraylar kurmuþ olan birisi vardýr.’’ dedi. Gözlerimin içine bakarak. Þaþýrmýþtým. Nasýl anladý ki? ’’Ýsmin ne senin?’’ ’’ Ayþe. Ama arkadaþlar Güllü.’’ der. ’’ Ne kadar gülün fiyatý?’’ ’’ 5 lira abi.’’ ’’ Hepsini almak istiyorum.’’ dedim. ’’ Yok satmam. Sen hepsini alýrsan bir baþkasýný mutlu edemem.’’ dedi. Bir kere daha þaþýrmýþtým. Nereden gelmiþti bu küçük kýz. Bütün gülleri alýp onu bugünlük kurtaracaktým bu iþten. Ama o yok demiþti. ’’ Bir tanesinin parasýný verdim.’’ Þöyle dedi: ’’Ben dilenci deðilim. Sana gül satamam.’’ dedi. Ve arkasýna bakmadan kalabalýklarýn arasýnda kaybolmuþtu. Benim bütün aklýmý alýp gitmiþti. Geride ise þaþkýnlýklar býrakmýþtý.
Ýbrahim Halil ÖZLÜ Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.