Gözyaþlarým gökyüzünde asýlý duruyorlar, Dudaklarýn arasýnda duran bir sýr için. Ya intihar edecek bütün bulutlar, Ya da ayaklarýn altýna eriþecek o nurlar.
Günler akýp gidiyor takvim yapraklarýndan. Kanatlarý hançerlenmiþ kuþlar çökmüþ pencereme. Bir kase su uzatýyorum usulca yanýna, Bir rüzgar esiyor o ara, suyu haram edercesine.
Çýrpýndýkça canýndan can düþüyor beyaz mermere.
’ Ne oldu sana ey güzel kuþ?’ diyorum ansýzýn. ’ Özledim.’’ diyor gözlerinden düþen gözyaþlarý ile. ’ Sevdiðini mi yoksa hak edeni mi özledin?’ Söyle bana kimi özledin ey güzel kuþ?’
Gözlerini iliþtiriyor taþ yýðýnlarýnýn ardýna. Ve þöyle haykýrýyor garip kuþ: ’ Özledim. Evet... Ama hak ettiðin için deðil! Sevdiðim için özledim...’
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.