Petek petek dilinin yayla balý,
Hazan bahçeme çiçek açtýran bahar yeli gibisin, yar!
Canýma can katýyor, dudaðýnýn alý
Bir beste kadar hüznüme aþikarsýn yar!
Ey, çatýk kaþlarýna perçemi siper yar
Düþeyim göz pýnarlarýna, merhabama elvedaný sýðdýrana kadar!
Bir gülüþünde saklý bin bir çocuðun soluk yüzü
Ne samimi deðiyor tenine semanýn, bir martý kanadý dert yüklü!
Ne özlüyor Ferhat Þirin’i ne Mecnun hasret kelamýna Leyla’nýn
Ben kadar kýrýk aynama düþme ihtimaline aks/ýnýn!
Seyrekleþiyor umut, kalemin karasýnda
Sýðýntý bir teþbihim, adýn varsa mýsrada!
Öykünecek bir þey yok söz konusu sen isen,
Anlatýmda duruluk, nesir, nazým, hepsi sen…
Coðrafyasýný þaþýrmýþ, yaza açmýþ kardelen,
Göðüs kafesine sýkýþmýþ göçebe bir kýrlangýcým ben…
Sen nazenin, ben dünden razý
Burnumun direði sýzlýyor, küstürdüðünden beri yazý
Terk etsin gariban yurdumu yokluðunun ayazý,
Mevsimler benim gönlümün de hakký,
Gönlümün tualine düþecek yapraklar
Sen saçlarýný ýslataný yaðmur sanacaksýn...
Bu yüzden hiç çýnlamayacak kulaklar
Adým erimeyecek dilinde, kýþa bakan gül/yüzünde...
Bir nefesinin buðusundan sana dolacaðým ben
Sen bihaber iken, senelerce mevsimlerden...