Dükkanýn içine inatla doluþmaya çalýþýyordu güneþ. Aydýnlýðý tamamdý. Ama sýcaklýðý eksikti.
Bir baþýma oturduðum masamda, Seni anlattýðým defteri tutuyordum elimde. Herkes bir alemdi bu dükkanda. Kimisi iþ derdinde, Kimisi ekmek, Kimisi evlat, Kimisi kaynana, Ve bir de ben. Sensizliðin derdiyle oturuyorum bir köþede. Seni anlattýðým, Seni yazdýðým þiirlere bakýyorum; Hece hece, kelime kelime... Kimi zaman Gök yüzünün maviliðini görüyorum, Sayfa aralarýnda Kimi zaman da, Geçmek bilmeyen kýþ gecelerini.