Bizler aptal erkekleriz ...!!
Týrnaklarý ojeden geçilmeyen, elleri aseton kokan kadýnlar için,
Saçlarý toprak kokan, elleri kýnalý kadýnlarý üzdük...
Kahvaltýsýný lüks yerlerde açýk büfeden yapan kadýnlar için,
Yufkanýn arasýna domates ve peyniri elleriyle hazýrlayan kadýnlarý üzdük...
Daha ilk tanýþman da "Araban var mý", diye soran kadýnlar için,
Otobüse bindiðinde biletini kendi cebinden veren kadýnlarý üzdük ...
Her renk kýyafetine göre çantasý, ayakkabýsý,makyajý olan kadýnlar için,
Bezden bozma fistanla kapýda karþýlayan kadýnlarý üzdük...
Barlarda, gece kulüplerinde dans edip, kafa çeken kadýnlar için,
Demli bir çayýn yanýnda evde yaptýðý keki sunan kadýnlarý üzdük...
Bizler aptal erkekleriz ...!!
Yüreðinden önce cüzdanýndaki miktarý seven, cebindeki bittiðinde saygýyý, hürmeti bitiren kadýnlar için,
Cebindeki son kuruþa bile kýyamayýp, mis gibi tarhana çorbasý ile mutlu olan kadýnlarý üzdük ...
Sýrf hediye aldýrmak adýna, doðum gününü, özel günleri dillerine dolayýp, pahalý hediyeler bekleyen kadýnlar için,
Bugün tanýþmamýzýn 182. günü deyip, bir gül ile dünyalarý almýþcasýna havalara uçan kadýnlarý üzdük ...
Buluþacaðýmýz da ’Neredesin sen? Haydi gel al bekletme beni ’ diyen kadýnlar için,
Sen neredeysen bekle, yorulma ; Ben gelirim diyen kadýnlarý üzdük ...
Daracýk kotlarý, dekolteli elbiseleri ile , etrafýndakilerin bakmasýndan hoþlanan kadýnlar için,
Pencere kenarýndaki ufak bir açýklýktan bile korkup, kendini saklayarak kapatmaya çalýþan kadýnlarý üzdük ...
Bizden sýkýlýnca, haber vermeden, bir açýklama dahi yapmadan, söz söylemeden yeni birini bulduðunu bile baþkalarýndan öðrendiðimiz kadýnlar için,
’Ayrýlalým’ dediðimizde,
elleri ayaklarý titreyen, annesinden koparýlmýþ bebek misali gözleri dolu dolu olan kadýnlarý üzdük ...
Bulunduðu ortamda önüne gelene mavi boncuk daðýtýp, çorap deðiþtirir gibi sevgili deðiþtiren, ve bununla övünen kadýnlar için,
Sevdiðini yýllar geçse de yüreðinin bir kenarýnda o ilk gün ki gibi saf ve temiz duygularýyla aklýndan çýkaramayan kadýnlarý üzdük ...
Sabahlarý yataðýndan dahi kalkmayan, kahvaltý bile hazýrlamaktan aciz kadýnlar için,
Sabahýn köründe uykusundan kalkýp,
sevdiðin yiyecekleri özenle hazýrlayýp, kalkmamýzý bekleyen kadýnlarý üzdük ....
Akþama kadar sokak sokak, kapý kapý gezip, dedikodu masalarýnda dolaþýp,
’Bugün çok yoruldum,akþam yemeðini dýþarýda yiyelim’ diyen kadýnlar için,
Bir sonraki akþamýn yemeðini bir gün öncesinden hazýrlayýp, güler yüzle iþten gelmenizi bekleyen kadýnlarý üzdük ...
Alýþveriþlerde düþünmeden eline ne geçerse alan, bir kez kullandýðýnda ise, eskidi bu artýk deyip çöpe atan kadýnlar için,
Eskileri tamir edip, yama yaparak giyen, kullanmadýklarýný da ihtiyacý olanlara götüren yardýmsever kadýnlarý üzdük ...
Eðlencede sýnýr tanýmayan, gelenek, görenek, örf, adet gibi kavramlarý gericilik sayarak,
21. yüzyýldayýz, uzay çaðýnda yaþýyoruz, onlarda neymiþ caným;
diyen kadýnlar için,
Atasýndan gördüklerini, öðrendiklerini çocuklarýna özenle öðretip,
nereden geldiðini unutmayan, unutturmayan kadýnlarý üzdük ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.