Sadece özledim seni... Özür dilerim !

Kýrýk gibi sanki tüm kemiklerim,
birbirine geçmiþ,
burnum direði de sýzým sýzým sýzlýyor nefes alýrken.. .
Adým atarken ayaklarýmýn altý acýyor, topuklarým kanýyor,
þu sýra,
belimde bir aðrý var sanki omuzum da bir þeyler duruyor...
Dilimin de düzeni bozuluyor bu aralar,
sövemiyorum da þöyle okkalýsýndan,
ardýndan ...
Özleyenlerden daha çok özler gibi, özlüyorum.
Çok özledim!
Çok özlüyorum.
Çok özledim ulan,çok ...
Çok özledim..
Çok özlüyorum yahu...
Kalemi elime alamýyorum,
eskisi gibi de yazamýyorum artýk,
kalbimden geçeni..
Gün geçiyor,geceye kavuþuyor,
ama içim geçerken sana, acým geçmiyor...
Baðýra çaðýra susuyorum, avazým çýktýðýnca ...
Ellerin þuan nerede?
Cebinde mi ?
Yoksa ???
Seni o kadar özledim ki ,
söylemek bir kenara dursun,
yazarken dahi utanýyorum.
Peki ya sen utanýyor musun kendinden?
Neyse ...
Kahretsin nasýl bir adamým ben!
Þehirlerce sevdim seni !
Sokaklar ca seni özledim ...
ÖZÜR DÝLERÝM!
Sadece özledim seni...
Özür dilerim !
Sosyal Medyada Paylaşın: