Kalbim yine baþ tacý etti acýlarý, iðde kokusu sarmýþ, çocukça koþuþturduðumuz sokaðýmýzý, ne güzel ... Koca bir yýlý daha uðurladým, saçlarýmýn ak’lýðýndan yapýlma, misafir evimden ... Tarifim imkansýz ... Bu yýlda sensiz büyüyeceðim, yaþlanacaðým, yaþayacaðým ... Çeki düzen de veremiyorum artýk aynalar da, içime ... Hep bir yaným, yarým ... Fotoðraflarýnda üþüdü geçen kýþ, b/akmadý gözlerim, dayanamadým ... Bazý geceleri de sessizliði bozan ç/aðrýlarýmsýn ... Ýnsan en çok ta gidenleri ve canýný yakanlarý özlermiþ, derler ya ... Koca bir yalan .! Hem öyle olsa ben seni özlerdim ki . Yazdýklarým mý ? Kalemim den damlayan mürekkebin izi ... Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.