ZAMANI GELDİ

Her þeyin bir ilki var…

Benim ilklerim bir adým ilerlemedi .

Kalbin kalbe sözü var.

Benim ki de benim (de) demedi.



Yandým yakýldým kurak sularda.

Ayaðým elim semada.

Gözümü kaparým bir yýldýz kaysa.

Bir kere de…

Þans tutayým demedi.



Kendimi anlatmak için,

Gel beni al mý demeli?

Senle karýþmýþ terim.

Bereketini sürdüm tarlaya,

Ürün vermedi.



Gözyaþým sertliðimden utandý akmadý.

Yasaklar,

Yoluma durdu þaþýrtmadý.

Duygular,

Zindan da kapý arkasýnda kaldý.

Gün ýþýðýna,

Çýk dedim kilitler açýlmadý.





Her yeni günde seni dilemeyle…

Geçti ömrüm.

Sana vereceklerim yük kaldý bende.

Koþtum yolum bilmeden.

Bir iz býrakmadýn niye?

Bir sokak baþýnda,

Önüme yüreðin dikilmedi.

O kadar baktým ufuk çizgisine,

Bacasý tüten gemim ses vermedi.





Bu yýlý bize tayin ettim.

Seni bulup seveceðim.

Gözyaþýna dokunup,

Ýçini titreteceðim





Nerede, senelerine yenisini ekledin.

Ben görmeden en güzel gülüþlerini serdin.

Duygularýn yorgun, dizin dermansýz.

Kaybettiðin her þeyi

Sana getireceðim.





Yalýn ayak gezerek seni sezeceðim.

Bulduðumda seni,

Bir ömrün yorgunluðunu silip.

Sevmek nasýlmýþ göstereceðim.





Sen dilediðinde elinde elim.

Ruhum bu bedende,

Ben sendeyim.

Kurak çöller misali,

Seni,

Kana kana içeceðim.

Omzuna baþým düþer.

Gözlerin bende gezer.

Bu söz bana mý deme sakýn.

Melek çýktý yola sana gelir.

Seni nefesim çýkana dek seveceðim.

Seveceðim iþte o kadar.
Sosyal Medyada Paylaşın: