Daha seni tanýmadan, kimsin, kimlerdensin ?, bunu dahi bilmeden þiirlerimde yetiþtirdim, büyüttüm içimde, çocukluðumu kattým sevgime, rengarenk misketlerim den simsiyah saçlarýna taç yaptým, yaptým da, takamadým ... Artýk soru sormuyorum kendime, cevap aramýyorum, cevap buluyorum, kendimi ikna adýna ... fidanlar ekiyorum, yüreðimin çoraklýðýna, yetiþtirmeye çalýþýyorum iþte,seni tanýyana kadar, ve bununla kendimi avutmaya çalýþýyorum, kimseyi sana en ufak bir özelliðiyle bile benzetemiyorum ... nasýl koyuyor bir bilsen... sahi; nereden bilebilirsin ki ? þimdi bir mevsimlik, sadece bir avuç dolusu ’Aþk’ kaldý bende, kalbime henüz söylemedim, tebessümünde cenneti vaad edenim, beni umursadýðýný umursamýyorum, biliyor musun ? ..... yüzün yer’yüzümdür, bunu bilmelisin, yabancý’m, kadýným ... yap bozu darmadaðýn edilmiþ çocuklar gibiyim, hep bir parçaya eksikliðim, eskiliðim ... ......aþina olmuþ, ortalýklarda kullanýlan kelimeleri, söyleyememiþ olmamýn müsebbibi’sin sen .! sevdiðim, ama tanýmadýðým sevgilim, kadýným ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
rafet42 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.