Þiir olup dilinden düþmek isterdim. Bir damla su olup dudaðýna eriþmek isterdim. Hazan rüzgarý esip götürdü beni diyardan diyara. Þimdi kuru bir yapraðýn son umudu olmak isterdim.
Parça parça olmuþ kaðýtlara, mürekkep olup damlamak vardý. Her bir damlasýnda, seni anlatan kelimeler yazmak vardý. Sadece ve sadece seni anlatýp, seni yazýp seni yaþayýp... Kelepçe vurulan dudaklarýnýn kýzýllýðýna eriþmek vardý.
Beyaz kaðýdýn üzerine damlayan karanlýk olmak vardý. Nurunla aydýnlanýp, karanlýðýmýn kýymetini bilmek vardý. Gökyüzünün güneþi, ayý, yýldýzý olmaktan iyidir. Eþsiz güzelliðinin hayaliyle bir ömür yaþamak vardý. MAÞUK!..
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.