Yakamoz o geceden hatýrladýðým, Bir de yýldýzlarýn denize düþen parlak aksi, Ardýndan dayanamayýp fýrlattýðým çakýl taþlarý Üç kerede sektirmeyi baþardýðým Denizin tuvalime düþtüðü o an Bir nevi hayatla istiþare vakti…
Aslýnda hiç unutmadým o geceyi, Meltem rüzgârlarý selamlamýþtý avuç içlerimizi, Adý aþklý meþkli, çeþit çeþit isimli, rengârenk tekneler Baðlanmýþtý gözbebeklerimize; Tören geçidindeydi tekir balýklarý Mutluluða þapka çýkarýyordu denizanalarý… Esinler vuruyordu kýyýlarýna þiirlerin, Yazýlýyorlardý ikimize dair, Kimi nazým, kimi nesir… Ben dizelerine müptela, Sen bana en anoniminden þiir; Ölçüsünü bilemedim, fütursuzca Sev/dim; ne bileyim...
Yüzün tasvirlere egemendi Betimlemeler sana yenik; Renkler soluyordu adýn geçince Ýstemsiz güller bitiyordu kirpik diplerinde, Sarmaþýklar saçlarýnda dolanýyordu; Sen yanýmdayken bile Hasretin baþköþesinde ömrümün Yüzsüz bir halde volta atýyordu; Haberin yoktu Dokunamasam da ellerine Dokunuyordum sessizliðimden dizelerimle Bam teline, Avuçlarýmýn sýcaðýnda kaybolan kar taneleri gibiydi dakikalar Sen ne zaman yönünü bana çevirecek olsan Eksen eðikliðine kurban giderdi aný yakalama hayali… Hiçbir zaman da yakalayamadým, Sadece bir ihtimaldi…
Kusuruma bakmazsýn artýk, Sen sevsen de az ileride bambaþka birini,
Ben sana gizliden yazýlýyordum Edebiyatýn gözünü seveyim dedirten Öyküler boyu… Alnýna da yazýlmýþ olmayý umarak, Bir arpa boyu...
Acýnasý bakmamalý artýk Yüzüme deðdi deðecek, gece kuþlarý;
Ýçimdeki yangýnlar aratacak kýþlarý, O gecede, belki bu þiirde Baþlýksýz, Cayýr cayýr donduracaðým Senli geçen tek bir dakikayý… Adýný sen koyacaksýn bu þiirin, Ya da anonim kalacak sensizlik Hiç bilmeyeceksin…