Dem Vuran Şiirler

Zifiri karanlýðýn koynuna giren hayallerimle
Geceyi kaplar, sensizliðin perdesi
Gözlerimden dökülen her bir okyanus tanesiyle
Anlamadým,anlayamadým, gidiþindeki manayý

Ellerimin titremesine, zikir eden kalbime
Pencereme üþüþen kanadý kýrýk kuþuma
Eþ oldun, yalnýzlýðýmda ki karanlýk gözlerime.
Anlamadým,anlayamadým, gidiþindeki manayý

Yalnýzlýklarla dolmuþ, karanlýk sokaklarýn kaldýrýmlarýnda
Odamý süsleyen kýrýk camlarýn buðusunda
Soluksuz nefeslerin girdabýnda boðuldum
Anlamadým,anlayamadým, gidiþindeki manayý

Nasýl yok oluþuma daldým güneþin batýþýnda,
Tekrar var oluþumu izledim güneþin doðuþunda
Bitmek bilmeyen ümitlerimde, umutlarýmda...
Anlamadým,anlayamadým, gidiþindeki manayý

Eskilerden dem vururdu, þiirlerin mýsralarý.
Mahmurluðumun þahidiydi gözlerimin feri.
Gökyüzünde adý zikrolunan sevdam idin,
Anlamadým,anlayamadým, gidiþindeki manayý

Pýrýl pýrýl beyazlara bürünmüþ aciz bedenim.
Gözyaþlarý ile, morluklara bezenmiþ bedenim.
Senden sonra bir olmuþtu, toprakla bedenim.
Anlamadým,anlayamadým, gidiþindeki manayý...

Ýbrahim Halil ÖZLÜ

Sosyal Medyada Paylaşın: