Seni beklerken, dünden vazgeçtim.

Seni beklerken, dünden vazgeçtim.

Gecenin karanlýk perdesini aralýyordum.
Yalnýzlýðým ve soðumuþ çayýmla beraber.
Rüzgarla dalgalanan aðaçlarý seyrettim.
Seni beklerken, dünden vazgeçtim.

Sonbaharýn dökülen yapraklarýna büründüm,
Benzi solmuþ, kýrýlmaya an kalmýþým.
Gökyüzüne gülleri asmýþtým, gelirsin diye
Seni beklerken, dünden vazgeçtim.

Seni bekledim, tren vagonlarýnýn gürültüsünde.
Akýp giden zamanýn sensizliðin de seni bekledim.
Bitmek bilmeyen hasretimin kývýlcýmýn da,
Seni beklerken, dünden vazgeçtim.

Çýðlýklarýmla sustum, yüreðimin en derin yerinde.
Bir daha geri gelmeyeceðini bile bile, bekledim.
Kime ’’ Seni Seviyorum’’ diyecektim, her anýmda.
Seni beklerken, dünden vazgeçtim.

Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: