Çekil hayat baþýmdan...
Ölümü senden mi öðreneceðim.
Ýstemem ,kalsýn dedikçe,
üstüme gelme.
Çekil artýk !
Anlamam senin dilinden.
Mutlumusun þimdi...bensiz!
Herþeyimden olma bir’im,
yaðmur sayrýlýðým,
beynimin merkezi,
para etmez kuþatmam.
Mutlumusun sensiz...
bensiz!
Güvendiðim daðlara, karlar yaðmaz oldu.
Daðý yalnýz býrak dediler,
öyle yaptým iþte... býraktým.
Býraktým.
Bir kelebeðin,
kanatlarýna mý yazmýþtýnýz geleceðimi
Ne yani... üç gün sonra yokmuydu?
Herkes gittiðin de,
bir flüt çalar durur,
baksan etrafta kimse yoktur
yoktur...
yoktur!
Kefenime sardým umutlarýmý
metrelerce aldým,
anca sýðdýrdým.
Duraksýz bir ömürde, göçlere, kavimlere
anka kuþu olup, hicretimi seninle tamamladým.
Yok isen, kör isen,
sevme o zaman!
Seni tarif ettiler,
sevgiye layýk dediler,
seni bekler, gözler dediler,
özler dediler...
Koþtum; Hüsran bir yolculuða çýkarak
’dur’ dediler.
Göðsümde akrep gibi sakladýðým, korkuya koþtum;
durmadým!
Bu defa söz dinlemedim.
Çekil hayat baþýmdan...
çekil artýk...
Üstüme gelme !
Aþkýn kanununda ihanet olmaz,
Yalanlarýndan ben býktým.
dilinden anlamam dedikçe,
üstüme gelme,
Öldüm!
Aklýmýn odalarýnda öldüm.
Ne çoktun rüzgar gülü,
ne çoktun...
Tortulu zamanlardan eksilen her yanýmda doldun.
Nikotin kokulu gecelerimde,
avuçlarýmýn arasýndan
sisli bir aný gibi kayýp gittin.
Rüya gibi...
ve ben bir daha uyumak istemedim.
Çekil hayat baþýmdan...
Beni rahat býrak !
Ýþte, aklýmsýz kaldým.
Eðildim
ezildim
eksildim.
Öldüm ya, öldüm.
Ve bir daha asla rüyalarýma dokunma !
[Þirin Kelebek]