yokluðumda
geceyi bileklerinden kesiyorum
ay kanýyor karanlýk sokaklarýn ayak uçlarýna
köpekler gülüyor yarasalar havlýyor
devran tersine akýyor
yokluðunda
umrumda olmayan umurlar doluyor yüzümün derin çiziklerine
saðnak saðnak ölüyorum sabaha dek
kurþun sýkarak gündoðumu arefesinde
kuþ sesleriyle uyuma endiþesi sarýyor bedenimi
aczi yetim ölüm uykusu bu olsa gerek
aþk koparýyorum paçavra ömrümden
gözlerime (y)etim kapatýyorum kapak yerine
aykýrýyým yine
erteleniyorum alacaklý bir sonraki geceye
gün devriliyor veresiye
üþüyorum
üç harfi bir araya getiriyor
uyanýkken rüya görüyorum
bitince
sigarayý izmaritiyle kavuþturuyorum
onlar sönüyor
ben tutuþuyorum
üflüyorum odanýn her köþesine
daðýlýyorum
üç elma
soðuk odalar
griydi adamla kadýn mýrýldanýyorum
fazla ciddiye alarak hayatý
saklama kaplarýna gülüþlerimi dolduruyorum
donuyorum
kaþmir sokakta
bu filmi finale baðlayýp bulutlarý sýmsýký çekiyorum
yýldýzlarý tek tek kapatýyor ay ýþýðýný üst üste kilitliyorum
elimde kalan bir oda karanlýk
yarýn
son kez yüzümü güneþe döneceðim
Þiir, Yorum: Funda Mavi (ÞÝRÝN KELEBEK)