Yoruldum .!
Yokluðunun mücadelesinde,
seni var etmenin çabasýndan,
baþlamadan bitirmekten yoruldum...
Yine gece...
Yine yoksun...
Dýþarýda bir rüzgar,
Penceremde bir uðultu ve o bilindik yalnýzlýk ...
Ben kimi sevdimde sen oldum.?
Bende kaç sen vardýn,
son perdede nasýl bir kimlik taþýyordun,
söylesene sevgili bana ...?
Beni herkesten ve her þeyden çok sevdiðini söylerken,
o temiz sandýðým yüreðine inancýmý bir an olsun bile yitirmedim,
yemin olsun!
Böyle zamanlarýmda hep sustuysam doðru gör,
doðru anla,
sonra sende yorumla beni...
Gönlümün ipleriyle sana salýncaklar kurmadým mý ?
Sallayamadým,
sana dokunursam incinir,
kýrýlýrsýn diye ...
Ellerin sarmaþýk misali boynuma dolandý da,
saramadým doyasýya,
ve gözlerine bakmadým,
bakamadým ... Dehlizinde boðulurum,
sen bir baþýna kalýrsýn diye ...
Sahi ne renk’ti gözlerin ?
Ben sustum artýk ...
Sakýn yanlýþ anlam çýkarma lütfen ...
Bir sana deðil bu sesimi kýsýþým...
Ben hayata karþý, suskunluðumla mücadele içine girme çabasýndayým ...
Sustukça sen oldum,
sen oldukça kendime kaldým,
seni buldum, buldukça kaybettim seni...
Sen yoksan,
yani bundan sonra gövdem’de yer almayacaksan,
ben hangi kimlikle kalkarým,
hangi dirayetle dikilirim hayata karþý ?
Çömeldiðim yerlerden nasýl dim dik dikilirim ayaða hiç düþündün mü.?
Yýðýlýp kaldýðým her yerde yokluðun çöküyor gözlerime..
Geceleri hayalinle kalmaktý,
seni sevmek,
seni beklemek,
seni özlemek,
seni düþüncelerimin baþýnda düþünmek,
seni her yüzde aramak,
seni yaþamak,
gerçekleþmeyeceðini bile bile üstelik...
Ve bundandýr,
üzerime yakýþan bu yalnýzlýk,
ve hiç kimse benim kadar sevemedi,sevmedi...
Birazdan gidiyorum ...
Bi hayli susmaya.!
Aþk;
Tek baþýnalýkla yaþanýr sanmýþtým,
Öyle deðilmiþ,
Bildim...
Anladým ...
Yürekten bir giden, bir daha asla dönmezmiþ,
Yanýlmadým,
Yenildim ...
Bütün hayallerim darmadaðýn ve bölük pörçüktür odam da ...
Ben iþte þimdi sustum ...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.