Anne! Bilmiyor musun beyazý sevmediðimi? Neden beni beyazlara sardýlar? Yastýðým yumuþak olmasý gerekiyordu, neden taþ gibi sert? Ben gündüz duþ almazdým anne. Neden beni babam ve amcam yýkýyor anne? Neden aðlýyorsun anne? Bak yanýndayým. Beyazlara bürümüþler ama olsun bak yanýndayým.
Anne! Anne! Anne! Beni neden duymuyorsun anne?
Senin bilmeyerek kalbini mi kýrdým? Bak sevdiðim kýz da gelmiþ. Hani sen ’’ gelmez’’ diyordun. Sen neden aðlýyorsun, Ey Maþuk’ul Kibirya?
Neden her yer karanlýk Maþuk? Neden toprak atýyorlar üzerime Maþuk? Yoksa, yoksa ben öldüm mü? Hayýr ben ölemem! Hayýr! Herkes gidiyor Maþuk. Demek ki toprak oldum artýk.
Ey Maþuk sen aðlama. Yaþarken kýymetimi bilmedin, Ölürken rahat býrak bari.
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.