Usulca yol alýyorum, uçuþan yapraklarla. Kimisi kurumuþ, kimisi de sararmýþ. Karanlýk bir kuyuya düþüyorum rüzgarla Bir yandan seher yeli, diðer yandan poyraz esmiþ
Adýný kazýdýðým rüzgar kayboluyor, gecelere Koþuþturma baþlýyor, her þehirdeki yýldýzlara Seni kaybettiðim güne yanarým, kavrulurcasýna Seni ararým, derman olan kýrýk kalplere
Bir mum ateþine düþerim usulca Günden güne eriyen bir umut haykýrýr sessizce ’’Yakýndýr sana yara olan yar’in gelmesi’’ Ve yok olur haykýrýþ, bir mum ateþince
Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil ÖZLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.