...küçük aþ’larý
... büyük aþk’larý olurmuþ
her þehrin akasya kokan sevdalarý vardýr
ama benim þehrim bambaþka
her kiþiden tek gönül oyu çýkartýr
vilayet bile olmadý henüz
sorsan bir muhtarý bilir
bir de olmaz olasý kaderi
þimdi amatör duruyor ya sayfama attýðým çizikler
sana sarýlarak yazsaydým
ustan olurdum
duygusu belirsiz huylarým oluþtu
aþikare alýþkanlýklarým
devre sorsat duranlar yanlarýmý
unutmalýyým
yine de
hepsi için teþekkürler
madem
çok sevdik
sevildik
o halde þimdi gitme vaktidir
arkam saðlam
ama yine üzülüyorum
içimi çekip
babamýn ellerini özlüyorum
sensiz olamam
ölemem diyen nice insanlar gördük
iktidar da deðildiler
son nefeslerinde
annem de babam da sendin diyerek göç ettiler
hayat herþeyiyle siyasetmiþ meðer
Gitme deseydin þöyle
’babalar gibi’
sarýlýcaktým sýcacýk
’analar gibi’
seninle
bir elmaya benziyoruz
yeri geldiðinde içindeki kurtla yaþamaya çalýþan
ama bil ki
aþkta þüphe olmaz
ikon olup dalýyorum uzaklara
vaktime düþen bir yýldýrýmla irkiliyorum
ertesi gün bugünüm için
nasýl geçmiþ denir anlamýyorum
henüz yarýn olmadan
erteleniyorum
soruyorlar
büyük büyük sevdin mi diye
gözümde bir yaðmur
gülüyorum
uf ’ oldu geçti diyorum
suçluyum
seni ben prens yaptým düþlerime
oysa sen
gidiþin en þerefsiz haliyle gittin
// bize aþk lazým diyenlere önce yürek lazým olduðunu
siz mi söylersiniz
yoksa ben mi ileteyim? //