býraktým yüreðimi…
yollara vurdu kendini…
bilmez ki bütün yollar uzar gider
ve bir çataða dayanýr…
ve bilmez ki yollara vuran
çaresiz düþer acýlar denizine…
bu yüzden yanar yüreðim ne çare?
ve kurumaz uçsuz bucaksýz gözyaþlarým..
ne yapsam açmaz
penceremdeki çiçekler...
ne yaz gelir, ne de kýþ biter...
yalnýzca umarsýz bir rüzgar eser
ne yelken açýlýr denize
ne de uçurtmalar býrakýlýr gökyüzüne...
ve yalnýzca yorgun bir güneþin býraktýðý
saf bir çocuk gülümseyiþi
maðrurca gezinir yüzümde
acýlarla küllenen umutlarýma inat
ve en ince çýðlýklarýmla yýkýlan hayallerime inat
ve yüreðimin yolda bulduðu
ve yoldaþ olur diye taþýdýðý
yalnýz ve yapayalnýz aþkýma inat…
hakan zengin