Bir med-cezirdi
- olmayacak biriydi
ben onu çok sevdim
- olmayacak birini
’Yine Marmara kokuyor ortalýk’
- martýlar burada mý çýðlýk atar sadece?
anlamýyorum
’ne dalgalarý
’ne simit attýðýmýz martýlarý.
’Gövdesiz bir insanmýþ meðer’
yarýsý kurumuþ yaprak.
Ne zaman yem yiyebileceðim bir cam pervazý buldum;
orda anladým....
kargalara kuþ dememeyi.
Baþka baktým türüne, ýrkýna.
Olmadý...
öttüm !
’Avuçlarýna insanlýk býrakmýþtým’
sen yüreðime býraktýðýna sahip çýksaydýn
ödeþecektik.
Borçlusun niyetime.
-yüreðime mi?
Ben o defteri çoktan kapattým;
yýrtýldým!
Dur!
Cebimdeki notlara bakayým...
sana üç satýr daha yazayým.
Olmadý...
kýrýldým!
Kendini asmak...
yarýnlarý unutmakmýþ.
Ýpi gererken, bir ev resmine baktýðýmda anladým.
Olmadý...
dahasý vardý!
’Çatýsý olmayan þehirlerden gülüyorum’
ç’imsiz yeþillere kafa tutuyorum.
Onlar kiremitim bile etmez bilirim de...
pencerelerim açýk kalmýþ,
çarpttý, döküldü, son kez.
Olmadý ...
örtündüm!
Yoklara bile anlam yükleyen anýlar,
v’arýmý yoðumu alýp dalgalara fýrlattý.
Ben yýllarý kýyýma ç’ektim,
anýlar suni teneffüs verebildi.
Baþaramadýk...
hep birlikte boðulduk.
’Denizlere varamadan açýklarda boðuldum’
Niyetlerime, günah uçkuru ekleyemedim;
beceremedim.
Sanýrým ordan anlayýp rengimi,
naif sözler ettiler.
Þeytandan uzaðým, söyleyin;
o da sokulmasýn yanýma!
Olmadý...
öldüm!
deli bir t’ayla aþtým daðlarý...
ona benzedim koþtukça.
Saçlarým yüzümü kamçýlayana kadar;
uçtum hoyratça.
Yetiþemedim!
öyle bir ilerlemiþtim ki
geriye dönmeye korttum
kaybolmuþtum bilmediðim v’adilerde
olmadý...
yabancýlaþtým!
’Aðýtlarým zaman içerisinde biter sandým’
meðer içime doðru söyler olmuþum onlarý
kýzgýn bir hançerle daðladým aþký
duymamaya baþlamýþtým hiç bir acý
istasyonlarý ona kadar uzattýysam da ulaþamadým
bulutlarý sýktým
vuslatý kurutamadým
Ýki tane görüyordum kendimi
’bir ben bir o’ diye sayýyordum bendimi
geldim-gittim
bir med-cezir
bir süre sonra... lale bayramýný da atlatýp
gittim-gittim
cezirdim!
ÞÝRÝN KELEBEK (Funda Mavi)