ne zaman geleceðini ümit etsem karþýdaki boþ daireye yalnýzlýk yerleþiyor. ve tüm iyiliðim gidiyor...
odamda mahkeme kurup üstelik kendi deliliðimden beynimi çýkartýp yalan söyleyen filozoflarý yargýlýyorum tek tek idam sehpasýndaki savunmalarý korkunç "ümit en son kötülüktür" diyorlar bir aðýzdan aðzýmdan damlýyor kan ben boðuluyorum...
deli bir at gibi koþup da öleyim istiyorum çöl ortasýnda ciðerlerim patlayýp da kustuðumda tüm niyetlerimi niyet ettiðim tek dua kalsýn istiyorum bana öldüðüm zaman öldüðüm gibi beni hatýrla
sevmezsen eðer tüm þairlere de savaþ bildireceðim insan üssü hava sahalarým olacak silahýmsa, sadece misket sevmezsen eðer, yangýndýr yakar düþtüðü yeri misket bombasý
ne zaman öleceksin diye telaþ etsem karþýdaki mezarlýða konar ebabil kuþlarý aslýnda seni görmediðimden beri ben hiç görmedim onlarý
onlarsa baþýmýn üstünde dönmeden ne zaman ölmeden geleceksin diye ümit etsem isminden bir çocuk doðuyor ve ismin yenileniyor yeniden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.