Dinle ANNE...

Çocukken nasýl aðlardým anne...
Bugünlerde aðlayamýyorum anne
Aðladýktan sonra mutlu oluþlarýmýz vardý
Teselli eden bir el vardý anne

Hayallerimiz de evlilik mi kýz mý?
Ne arardý küçüçük kelime daðarcýðýmýzda
Bilmediðimiz , ayýp dediðimiz kelimeler de
Utangaçlýk duyduðumuz bir yüzümüz vardý anne

Saklambaç oynadýðýmýz mahalle de
Erik çaldýðýmýz bakkal Hüseyin Amca da
Çamura bulandýðýmýz çukurlar da
Küçücük dünyamýzda büyük mutluluklarýmýz vardý anne

Ýlkokul yolunu tutuðumuz zamanlar da
Ýlk zil sesinden sonra kantin de
Ýtiþip kalkýþtýðýmýz arkadaþlarýmýz arasýnda
Düþe kalka yaþadýðýmýz samimiyetimiz vardý anne

Eve gelirken okul yolunda
Mahallede top koþuþturduðumuz da
Gece yarýlarý evlerin zillerini çalýp kaçtýðýmýz da
korkuyla karýþýk sevinçlerimiz vardý anne


ilk kýz arkadaþý edindiðimiz ve havasýný attýðýmýz zamanlar da
kýsa süreli olsa da havamýz vardý anne

Zaman nasýl geçip gitmiþ deðil mi?
Bardaktan boþalýrcasýna
Geçmiþte kaldý tüm samimiyet
Mutluluklar , sevinçler
Dostluklar, kardeþlikler
Yalnýzým artýk anne, yalnýzým


Þair ve Yazar: Ýbrahim Halil ÖZLÜ




Þair ve Yazar. Ýbrahim Halil ÖZLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: