( I )
Bilemiyorum artýk kime anlatmaya kalksam,
Hayatým’ýn derdimi tükenir...
Kim alýrdý bu zalim suskunluðu mu üzerimden ?
Artýk hangi sabaha uyansam açýlýr gözüm ?
Üþümüþ gecelerimde, karanlýðý örtsem kapanýr mý üstüm ?
Kimsenin nefesi de bulmuyor ya beni...
Uyanmak zorunda kaldýðým tüm sabahlara küstüm,
Gelmeyen zamanlara,
Ateþsiz dumanlara,
Yara’m varken bir daha açanlar’a,
Yükünü yükleyip omzuma,
düþünmeden kaçana...!
ACIMIYORUM bende ARTIK...!
_____________________________________________________
( II )
Hiç kimseye acýmýyorum artýk...
Acýmak;
En az acýnmak kadar ACÝZLÝK...
Ben kanarken omuzlarýmdan, ve ortalýk kan revan içerisinde iken,
yanýbaþýmdan suratýmýn ortasýna bön bön bakan ahmak’lara da,
kalmadý artýk dilimden düþürebileceðim bir Duâ...
Neden kimsenin iþine gelebilecek kadar APTAL olamýyorum ?
Neden nefes alýp verebiliyorum hâlâ ?
Lanet olsun ki istemediklerimin yanýnda da nefes alabiliyorum. . .!
Þöyle kesilse neþter’le akciðerlerim,
týkansa trake boru’m,
gýkým çýkmasa.!
___________________________________________________
(III )
Haksýzlýða, çýkar iliþkilerine,
yüzüme gül uzatýp, sýrtýma hançeri dibine dek sokmak için hazýr bekleyen’lere. !
Yalan’a sarýlmayýp dost bildiðim yýlan çýkanlara...
Zehri ni akýtmak için kuyruk oluþturanlara...
Ýnat etse, gözüm bakmasa,
aklým inkar etse kabul etmese...!
HAYIR. !
Acýmyorum artýk KÝMSEYE...!
Kimseye de acýnmýyorum...
Acýtasyon sömürgesinide redediyorum...!
___________________________________________________
(IV )
Sadece gitmeye meylettim ayaklarýmý...
Üzerimde kimin hakký da varsa vermeden.
Hakký olan o kadar aldý ki haklarýmdan,
kalmadý artýk bir gýdým’lýk verilecek bile bende...!
Toplasam eþyalarýmý,
bir bidon benzin döksem,
çakmaðý çakýp ateþe versem...
Oturup bir köþeye sigaramý tüttürsem...
Sonra gelmiþe geçmiþe, geleceðe aðýz dolusu bi ton sövüp saysam,
Ýstanbul’a son defa kem gözle baksam,
Sarayburnun’dan Eminönü’ne...
Gözüm alabildiðince süzsem, verip aldýklarý için birde ona küfretsem...!
Gitmek istiyorum iþte, sadece uzaklara gitmek...
Ardýmdan aðlayan kimseyi düþünmemek,
helal lik dahi almadan,
vermeden almadýklarýmý gitmek...
_____________________________________________________
(V )
Elbiselerimi çýkarýp parça parça edip,
saç ve týrnaklarýmý kökünden keserek, yalýn ayak kimsenin olmadýðý,
hiç bir þeye ihtiyaç duymayacaðým bir yere gitmek istiyorum...
Nefes haricinde birþey istemiyorum yanýmda,
kendimi bile burada býrakýp,
nefes alýp vereceðim yere gitmek sadece...
Zulamda kalmýþ ne varsa burada býrakýp, habersizce ve görünmeden kimseye,
GÝTMEK...!
_____________________________________________________
( VI )
Dönüþsüz , sadece gidiþe kesilmiþ ucu yýrtýk bir bilet le...
Martýlarýna simit yerine þiirlerimden atarak,
son birkez boðazýn’dan geçerek GÝTMEK...!
Nereye olursa...!
Ama kimsesiz, kalabalýk sýz...
Yalnýzlýðýmý da azad edip gitmek...!
Gözlerimi kör,
kulaklarýmý saðýr edip,
bir ahraz gibi gitmek istiyorum...
_____________________________________________________
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.