En karanlýk yerinde bu aþkýn,
baþ baþayým taptýðýma dert yandýðým bir anla,
kaldýrým köþesinde oturmuþ buðular, sol yanda,
artýk gözyaþý da bir bana kan da...
sen de otur sevdiðim, sustur sözlerimi,
beni sessizliðimden anla....
Mevsimler deðil beni aþklaþtýran,
bilirsin ya varlýðýnda da üþür kahverengim,
sen sen ol ya da Olma,
nasýl g/ördüysem gözlerini bal köpüren ve
bilmem kaç damlaysa yaðýþým ,
her soru(n)a ç/özümdür bir bakýþým....
Ecelimi almak istersen,
gökyüzünü bekleme, söndür ýþýðýný,
öldüðümü de sanma, yumsam da kapýsýný ,
sen bilmezsin;
gökyüzünün tavanýna çýkardým bu aþkýn aþýðýný....
þizofren bil beni,
ihanet etmem sana,
her yerde görünen sen,
Yine bulurum seni
çakýl olup elensen...
Yazan : göz
ifade: el
sahip: Selim yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.