dağarcıksızlık

Hiçbir sanat akýmýna uðrayamadan,
yüreðimin tümüne yayýlan,
ama en daðarcýksýz hali olan
Seni anlatabilmeyi;
ana sütüne bir damla baba gözyaþý katýlmýþ,
haramsýzlýk ve yalansýzlýk iksirinden bir yudum içerek ,
hele ki Sen’sizliði anlatabilmeyi,
ne çok isterdim...

söyledikçe anlamsýzlaþtýrdýðým,
yazdýkça enine boyuna karaladýðým,
araladýkça gözlerimi anlamasýnlar diye, yummaya çalýþtýðým,
en güzel yerinde müziðinin bu aþkýn detone olduðum ,
seni bana sorarlarken, ’kim? , bana mi dedin?’
diye geçistirdiðim, bir sen daha yok...
Sen ki; ____ hani var ya, þeyy....
Anlatamýyorum iþte...

Hangi martýya simit attým da
Allah seni ekti hayatýma,
amini unutulmuþ hangi duaya amin dedim de
senle mükafatlandýrdý yüreðimi, bilmiyorum ama,
geriye alýnacak kaç sen kaldýysa oksijenden de öte,
her biri için sen defa þükredeceðim kalbimi Yaradana....

Hala anlatamadým seni, görüyorsun ya...

Gönlümden buharlaþmayacak tek aþk damlasýsýn,
deyip kalýrým diye korkmuyorum aslýnda...
Ya seni anlatýrken þiirim yarým kalýr ölürsem,
buharlasýrsan, baþka gönüllere reenkarne olup yaðarsan...
iþte bundan, evet bundan, çok korkuyorum...

Anlatamadým iþte seni, ama sen anla...

....

camý çatlak bir pencerem var benim
hohlayarak sana seslendiðim...
þimdi yine hohluyorum seni
buðuluyorum,
iksirimi de içtim,
seni seviyorum...

Selim yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: