Düþ kýrýklýklarýmýn en senli yerinde üzülmelik aþkýna secde ederken yüreðim, bilmezdim aþkýn ateist olduðunu ve senin yaðmura dayanýksýz tanrýlar gibi üç kuruþa takas edilebileceðini... baba yadigarý samimiyeti ve annemin nasýrli göðüslerindeki helalligi heba etmek bi yana ne ölümler baðýþladým tek hücresi bile olmayan nainsan sýfatýna... saðlamasýz bir aþktý bu... Tüm iþlemler tek satýrda eþitsizlik, bir çiziklik,
not: Belki virgülle biten tek þiir olacak bu. Çünkü þiirin devamý yok ve hiçbir zaman olmayacak... Þiirde sözsüzlüðü edilen kiþi, anladým ki en kötü sözcüklerime bile deðmez, yazýlmayanlar heba olmasýn yazdýklarýma þiir denirse adý herzaman heba kalsýn... Sosyal Medyada Paylaşın:
sence35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.